Maak kennis met Monica Ravenstijn. Monica is 29 jaar, doet inmiddels bijna 3,5 jaar promotieonderzoek bij het Rotterdams Oogheelkundig Instituut (het onderzoeksinstituut van Het Oogziekenhuis Rotterdam) en hoopt volgend jaar te mogen starten met de opleiding tot oogarts. Hoe ziet het leven als een onderzoeker bij Het Oogziekenhuis Rotterdam eruit?
Oogzorg is technisch én praktisch
In het laatste jaar van haar studie Geneeskunde ontstond bij Monica de liefde voor ogen. “Ondanks dat ik zelf geen bril draag vind ik het oog heel fascinerend. Je kunt binnen de oogheelkunde zoveel kanten op. Oogzorg is technisch én praktisch. De oplossing van een oogprobleem is vaak goed te zien door binnenin het oog te kijken, zo ontdek je waardoor de patiënt niet kan zien. De technische ontwikkelingen binnen de oogzorg zijn enorm: we kunnen nu problemen in het oog ontdekken die we 10 jaar geleden niet konden vaststellen.”
Bijziendheid neemt laatste jaren toe
Monica: “Ik doe onderzoek naar hoge myopie ofwel bijziendheid met een min-sterkte meer dan -6. Hierbij richt ik me op het klinische deel onder volwassenen en kijk ik naar de individuele patiënt. Wat we uit eerdere onderzoeken weten is dat in bijvoorbeeld Azië bijna 80% van de middelbare scholieren bijziend is. Dit komt omdat men meer leest, dichtbij-werk doet en relatief weinig buiten is. Op steeds meer plekken zien we dat de groep met hoge myopie groeit, ook hier in Nederland. Dit is een gevolg van leefstijl, genetische factoren, het digitale tijdperk en wederom het minder buiten zijn. Voor mijn onderzoek is er een intensieve samenwerking met het Erasmus MC. Daar wordt veel onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van myopie, relatie tot leeftijd en genetica. Wat ik zo mooi vind aan het doen van onderzoek bij Het Oogziekenhuis is dat er ontzettend veel data beschikbaar is van veel patiënten met ingewikkelde problematiek. Dat maakt het echt een unieke plek om onderzoek te doen.” Het onderzoek van Monica is financieel mogelijk gemaakt door gulle gevers aan goede doelen.*
Gemotiveerde patiënten
Monica legt uit waarom patiënten mee doen aan onderzoek. “Wat ik vaak zie is dat patiënten die besluiten mee te werken aan onderzoek meer kennis over hun aandoening willen vergaren. Je ziet dit bijvoorbeeld bij ouders die op die manier meer inzicht en informatie zoeken met betrekking tot myopie bij hun kind. Ze zijn heel betrokken en intrinsiek gemotiveerd om bij te dragen aan onderzoek, heel bijzonder vind ik dat.”
Vochtophoping in het netvlies
“Ik merk dat hoe verder ik in mijn onderzoek zit en dus hoe meer ik weet, hoe meer interessante vragen er eigenlijk ontstaan. Het is soms wel een klus om je artikel gepubliceerd te krijgen, maar gelukkig is mijn eerste artikel inmiddels een feit! Eind 2021 heb ik een artikel gepubliceerd over een van de deelonderzoeken die gerelateerd is aan het hoge myopie onderzoek. Kort gezegd ging de studie over vochtophoping in het netvlies. De resultaten van onderzoeken worden vaak gedeeld tijdens congressen, bijvoorbeeld op de NOG-Dagen. Naast het delen van mijn resultaten zal ik tijdens de aankomende NOG-Dagen een bijdrage leveren aan de hoge myopie cursus en een pleidooi houden voor meer samenwerking tussen verschillende oogheelkunde sub-specialismen en een landelijke database van hoge myopie.”
“Tot slot wil ik andere jonge arts-onderzoekers meegeven dat het ontzettend leuk is zelf op zoek te gaan naar het antwoord op vragen. Ga op onderzoek uit, zoek mensen die jou kunnen helpen als je even vastloopt en laat anderen weten dat je bezig bent met een onderzoek. Onderzoek doen kost tijd, maar het levert veel plezier op en geeft diepgang in mijn werk!”
Ook meewerken aan onderzoek? Wilt u doneren? Of bent/kent u iemand die promotieonderzoek wil doen?
Lopende wetenschappelijke onderzoeken